വ്രീളയില്‍ മുങ്ങിയ പെണ്ണിന്‍ കവിള്‍ പോലെ
നാഥനെ തേടും പ്രിയ തന്‍ മിഴി പോലെ
താരാട്ടില്‍ മുങ്ങിയ കുഞ്ഞിന്‍ തനു പോലെ
പ്രേമമഴയില്‍ നനഞ്ഞ ഹൃദന്തം പോലെ
അമ്മയാം വാത്സല്യ പാല്‍നിലാവ് പോലെ
പാട്ടിനാല്‍ നമ്മെ തഴുകിയ കൂട്ടുകാരന്‍
മറഞ്ഞു പോയിതാ കണ്ണെത്താ ദൂരത്തു
മഴയുടെ മൊഴി നിലച്ചു ... മൌനം..
വറ്റി ,മധുവൂറും ലാവണ്യ തീര്‍ത്ഥജലം
ആത്മഗന്ധധാരിയാം നിന്‍ ഗീതങ്ങളനശ്വരം
അശ്രുവാല്‍ കാഴ്ച മറയുമ്പോള്‍ ഇടറുന്നു എന്‍ സ്വരം
ഞങ്ങള്‍ എന്നും കിനാവുകളില്‍ കാക്കാം
നിന്‍ പദ നിസ്വനത്തിനായി ...............
No comments:
Post a Comment